لوله و اتصالات گاز صنایع شیمیایی، داروسازی، نساجی، کاغذ، نیمه هادی ها، و صنایع برودتی و همچنین کارخانه ها و پایانه های فرآوری مرتبط، همگی تحت پوشش کدهای B31.3 و B31.4 هستند.
مواد و اجزاء، طراحی، ساخت، نصب، مونتاژ، بازرسی، معاینه و آزمایش لوله، همگی مشمول این قوانین هستند. مواد شیمیایی خام، متوسط و نهایی؛ گاز، بخار، هوا و آب؛ فرآورده های نفتی؛ جامدات سیال؛ مبردها و سیالات برودتی همگی تحت پوشش این کدها هستند.
مواد مورد استفاده برای ساخت لوله اغلب عامل تعیین کننده در انتخاب لوله است. لوله ها از مواد مختلفی ساخته می شوند، از جمله:
کربن (CS) و فولاد گالوانیزه
فولاد کربنی با دمای پایین (LTCS)
فولاد کربن تست شده (ITCS)
آهن چکش خوار
فولاد ضد زنگ (SS)
فلزات غیرآهنی (شامل اینکونل، مس، بی رنگ، و مس نیکل)
فولاد کروم مولیبدن (آلیاژ) (معمولاً برای خدمات در دمای بالا استفاده می شود)غیر فلزی (شامل آکریلونیتریل بوتادین استایرن (ABS)، پلی وینیل کلرید (PVC)، پلاستیک تقویت شده با الیاف (FRP)، پلی اتیلن با چگالی بالا (HDPE)، پلی وینیل کلرید کلردار (CPVC) و شیشه سخت شده.
بدنه لوله و اتصالات لوله اغلب از همان ماده ای ساخته می شود که لوله یا لوله ای که به آن متصل می شود: مس، فولاد، PVC، CPVC یا ABS. هر ماده ای که توسط قوانین لوله کشی، بهداشت یا ساخت و ساز مجاز است (در صورت لزوم) ممکن است استفاده شود، اما باید با سایر مواد موجود در سیستم ها، سیالات منتقل شده و دما و فشار داخل (و همچنین خارج) سازگار باشد.
سیستم. لوله های مسی و سیستم های لوله کشی اغلب از اتصالات برنجی یا برنزی استفاده می کنند. انتخاب لوله و مصالح اتصال نیز تحت تأثیر جنبه هایی مانند مقاومت در برابر آتش، ناهمواری مکانیکی، مقاومت در برابر زلزله، مقاومت در برابر سرقت و موارد دیگر است.
